ΤΕΛΕΤΗ ΚΟΠΗΣ ΠΙΤΑΣ Α.Σ. ΠΕΡΑ - Α.Ο. ΤΑΤΑΥΛΑ - ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

Αγαπητοί φίλοι,
Οι πάσης μορφής εκδηλώσεις ανέκαθεν είχαν πολύπλευρη σημασία για τα σωματεία μας. Αποτέλεσαν μέσο διατήρησης και ενίσχυσης του συνδετικού ιστού των μελών και φίλων μας, αλλά και άνοιγμα προς την κοινωνία για προσέλκυση νέων. Η τελετή κοπής της βασιλόπιτας αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση μεταξύ αυτών, λόγω του συμβολισμού της αλλά και επειδή λειτουργεί ως μια καλή συγκυρία για την παρουσίαση της συνολικής δράσης του συλλόγου στους φίλους, τους αθλητές και γενικά στο ευρύ φίλαθλο κοινό του.
Αυτήν λοιπόν τη μέρα αποφάσισαν τα σωματεία μας να την γιορτάσουν για πρώτη φορά μαζί. Βιώνουμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση, που πηγαία αναβλύζουν σε όλους μας συναισθήματα όπως η αλληλεγγύη, η κατανόηση, η συλλογική προσπάθεια. Ειδικά εμείς, αισθανόμαστε και την ευθύνη, που έχουμε επωμιστεί, της ασφαλούς αθλητικής και κοινωνικής επιβίωσης των συλλόγων μας, χωρίς να αλλοιωθούν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα τους. Τα χαρακτηριστικά αυτά, που επέτρεψαν στους δύο ιστορικούς μας συλλόγους να πορευτούν με επιτυχία και αξιοπρέπεια πάνω από ένα αιώνα, αντιμετωπίζοντας κάθε είδους προκλήσεις, αλλά και διωγμούς. Δεν είναι εύκολο να περάσεις από πάσης μορφής δοκιμασία, εθνική, κοινωνική, οικονομική και κάθε φορά να αναδύεσαι από τις στάχτες σου, πιο δυνατός, έτοιμος για μια νέα αρχή, με μεγάλα οράματα για το μέλλον. Και αυτό γινόταν σχεδόν κάθε δεκαετία στην Κωνσταντινούπολη, με αποκορύφωμα το βίαιο μαζικό εκπατρισμό της ομογένειας το 1964. Αυτοί οι άνθρωποι, οι ξεριζωμένοι από τις πάτριες εστίες τους, σε λίγα μόνο χρόνια από τη μετεγκατάσταση τους στην Αθήνα, είχαν τη δύναμη να επανιδρύσουν τα αγαπημένα τους σωματεία, αλλά και να αναγείρουν το υπέροχο αυτό Βυζαντινό Αθλητικό Κέντρο.
Αυτοί είναι οι Πολίτες, αυτοί είμαστε και στην τελετή της κοπής της βασιλόπιτας στις 7 Φεβρουαρίου 2016, μας δόθηκε η ευκαιρία να παραστούμε όλοι μαζί, Περαιώτες και Ταταυλιανοί, στο ευρύ μας κοινό, στους νέους φίλους μας, μεγάλους και μικρούς, που εντάχθηκαν στις τάξεις μας, ως μέλη, φίλαθλοι, αθλητές, προπονητές, προσωπικό. Να μας γνωρίσουν ως μια ΟΛΟΤΗΤΑ, πιστοί στην εκπλήρωση ενός σκοπού, που δεν είναι παρά η καλλιέργεια του υγιούς αθλητισμού με βάση τις πατροπαράδοτες αρχές και αξίες μας. Ήταν όμως και μια άριστη ευκαιρία να αναλογισθούμε, εμείς οι ίδιοι, πόσο πιο δυνατοί θα ήμασταν, αν την ΟΛΟΤΗΤΑ αυτή την εκφράζαμε στην αθλητική και κοινωνική μας δράση, αλλά και στην οικονομική μας επάρκεια, που στηρίζει την δράση αυτή.
Περάσαμε πολλά, ζήσαμε μοναδικές εμπειρίες στην γενέτειρα μας στην Πόλη. Οι περίοδοι ακμής των δύο συλλόγων μας εναλλάσσονταν με περιόδους κάμψης, ανάλογα με τις περιοδικές διώξεις, που δεχόταν ο Ελληνισμός της Πόλης από τους Τούρκους. Μέσα σ΄ αυτό το περιβάλλον σε όλη μας την ιστορία οι αθλητικές συναντήσεις μεταξύ των δύο σωματείων μας είχαν τη μοναδικότητα τους. Προσέλκυαν το μεγάλο ενδιαφέρον όχι μόνο των φιλάθλων των δύο σωματείων αλλά και όλης της ομογένειας.
Με τέτοια έντονη αθλητική δράση ήταν πολύ φυσικό να δημιουργηθεί αφενός μια αθλητική άμιλλα, που προήγαγε την ανάπτυξη του αθλητισμού σε βάθος αλλά και σε επίπεδο επιδόσεων, και αφετέρου μια διαχρονική αντιπαλότητα μεταξύ των πολυπληθών οπαδών των δύο σωματείων. Μια αντιπαλότητα όμως που περιοριζόταν στους αγωνιστικούς χώρους , γιατί στη καθημερινή ζωή Ταταυλιανοί και Περαιώτες ήταν καλοί φίλοι, συμμαθητές, συνεργάτες, συνοδοιπόροι στη ζωή της Πόλης, στις καλές και τραγικές της στιγμές. Αυτά συνέβαιναν στην Πόλη, στα πλαίσια μιας ελληνικής κοινότητας, περιχαρακωμένης από τον τουρκικό παράγοντα σε όλες τις εκφράσεις του.
Η συνέχεια στην Αθήνα για τους τότε ιθύνοντες, δεν μπορούσε να ήταν διαφορετική, όπως αποδείχτηκε στην πράξη με την επιλογή τους να επανιδρύσουν δύο σωματεία χωριστά, παρά την εκπεφρασμένη διαφορετική άποψη της πλειονότητας των παλιών αθλητών των δύο σωματείων, που έβλεπαν τη δημιουργία ενός μεγάλου σωματείου, που θα ήταν ικανό οικονομικά και στελεχιακά να διακριθεί στον αθλητισμό της χώρας, συνεχίζοντας την ένδοξη ιστορία των δύο συλλόγων. Έκτοτε τόσο η αρχική, όσο και οι κατά καιρούς προσπάθειες συμπόρευσης των δύο σωματείων δεν ευδοκίμησαν. Οι λόγοι που προτάσσονται για κάποιους είναι ουσιώδεις, για άλλους, μεταξύ αυτών και της δικής μου, επουσιώδεις. Πολύ δε μάλλον για το νέο κόσμο των δύο σωματείων, που ούτε καν γνωρίζει, ούτε καταλαβαίνει τα περί “αντιπαλότητας” κ.α.
Δεν είναι όμως της παρούσης η ανάλυση τους, ούτε κι έχει κάποια σημασία, πέραν της ιστορικής, για το σήμερα και το αύριο των συλλόγων μας. Σήμερα οι προκλήσεις και απαιτήσεις είναι άλλες, πιο επίκαιρες, πιο ρεαλιστικές και πιο τιμωρητικές αν αγνοηθούν. Στο κοινωνικό περιβάλλον της οικονομικής στενότητας και των επαπειλούμενων τάσεων διάλυσης αρχών και αξιών, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Είναι συν τοις άλλοις και πιο διαβρωτικά, μια παράμετρος που έχει ιδιαίτερη σημασία για μας. Είναι μια υπαρκτή «απειλή» για τη φυσιογνωμία των σωματείων μας, που βασική τους φιλοσοφία είναι η καλλιέργεια του αθλητισμού, χωρίς να αλλοιωθούν οι πατροπαράδοτες μας αξίες. Θα αρκεστούμε λοιπόν να περηφανευόμαστε – δικαιολογημένα – για το ένδοξο παρελθόν μας, για την υποδειγματική και νοικοκυρεμένη σαραντάχρονη και πλέον πορεία μας εδώ στην Αθήνα, για το μοναδικό Βυζαντινό μας Αθλητικό Κέντρο ή στηριζόμενοι στο παρελθόν μας αυτό, θα προχωρήσουμε μπροστά δυνατοί και ενωμένοι, ομόθυμοι, με τις ίδιες αξίες και καταβολές, έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε με τη μοναδικότητα που διακρίνει τον Πολίτη, το δύσκολο, ρευστό και άγνωστο αύριο που διαμορφώνεται; Θα μείνουμε στο σήμερα της διατήρησης της νοικοκυρεμένης μετριότητας ή θα κάνουμε την υπέρβαση της δημιουργίας ενός ισχυρού φορέα, αθλητικά, στελεχιακά, οικονομικά και με όχημα τις μεγάλες αναπτυξιακές δυνατότητες που προσφέρει το Βυζαντινό Κέντρο;
Είναι ένα ερώτημα που κάποια στιγμή πρέπει να απαντήσουμε. Το οφείλουμε στην παρούσα και στις μελλοντικές γενιές, το οφείλουμε όμως και στον εαυτό μας, που είμαστε αυτοί, που έχουμε την ιστορική ευθύνη να εγγυηθούμε το αύριο της ένδοξης αυτής αθλητικής παράδοσης. Είναι επιτέλους καιρός να προχωρήσουμε στο «διά ταύτα» με αποφάσεις και έργα και όχι με καλοδεχούμενα κατά τα άλλα ευχολόγια. Ο σκοπός της ενωτικής μας παρουσίας στη τελετή επιτεύχθηκε πανηγυρικά. Οι φίλοι και τα μέλη μας έδωσαν δυναμικό παρόν και εκδήλωσαν για άλλη μια φορά τη θέληση τους να ενωθούν τα δύο ιστορικά σωματεία. Ο «κόσμος» μίλησε, απομένει όπως πάντα λέω το «διά ταύτα»!!
Με αθλητικούς χαιρετισμούς
Μ. Αναστασιάδης